Sahne Sanatlarında “Dördüncü Duvarı Yıkmak”

Sahne Sanatlarında “Dördüncü Duvarı Yıkmak”

“Dördüncü Duvarı Yıkmak” Ne Demek ? | Sinemada “Dördüncü Duvarı Yıkma” Tekniği ve Dördüncü Duvarı Yıkan Filmler

“Dördüncü Duvarı Yıkmak”

Dördüncü duvar terimi, ilk olarak 19. yüzyıl tiyatrosunda realizm akımı ile ortaya çıkmıştır. Bu terim, sahneyle seyirci arasındaki hayali duvarı temsil eder. Sahnedeki oyuncular, oyunu veya filmi seyretmeye gelen seyirciye doğrudan hitap etmezler ve seyirciyi fark etmiyormuş gibi davranırlar. Oyuncuların seyirciyle ayrışmalarını sağlayan bir duvar vardır…

Ancak bazı zamanlarda, dördüncü duvar kırılabilir ve bu duruma “dördüncü duvarı yıkma tekniği” denir. Dördüncü duvarı yıkmak; oyuncu ile seyirci arasında bulunan ve onları birbirlerinden ayıran görünmez ve şeffaf duvarın aşılmasına denir.

Dördüncü duvarı yıkma tekniği, bir karakterin hikayenin gerçekliğinin farkında olduğu ve doğrudan izleyiciyle konuştuğu bir tekniktir. Bu teknik, karakterin hikayenin içinde olduğunu ve izleyicinin de onunla birlikte olduğunu hissettirir.

Dördüncü duvarı kırma tekniği, tiyatro, televizyon ve sinema gibi birçok farklı sanat dalında kullanılabilir. Bu teknik, izleyicinin hikayeye daha fazla dahil olmasını sağlar ve karakterlerin gerçek hayatta varmış gibi hissettirir. Bu teknik, bazen karakterlerin doğrudan izleyiciye bakarak, bazen de iç monologlarla kullanılabilir.

Dördüncü Duvarı Yıkan Bazı Fransız Filmleri

Dördüncü duvar kırma tekniği, tiyatro oyunlarında daha sık kullanılırken sinemada nadiren bazı filmlerde uygulanır.

Dördüncü duvarı yıkan bazı Fransız filmler:

• La haine (1995)
• Les 400 coups (1959)
• A bout de souffle (1960)
• Trois coulerus Blanc (1994)
• Amelie (2004)
• Pierrot lo fou (1965)