Trhnsea
Ceviz Ağacı Şiirinin Gerçek Hikayesi
Ceviz ağacı şiirinin dilden dile dolaşan ve herkes tarafından bilinen şöyle bir hikayesi var:
“Nazım Hikmet Türkiye’de kaçak yaşadığı dönemlerde, bir arkadaşı aracılığıyla sevgilisi Piraye’ye bir mesaj gönderir. Mesajda sevgilisiyle Gülhane Parkı’nda ulu ceviz ağacının önünde buluşmak istediği yazmaktadır. Mesajı ulaştıran arkadaşı mesajı okumuş ve Nazım’ın Gülhane Parkı’nda olacağını polislere söylemiştir. Sevgilisiyle buluşmak için Gülhane Parkı’na giden Nazım ulu ceviz ağacının önünde sevgilisini beklemeye başlar. Fakat o sırada parka polisler gelir ve her yer polislerle dolmuştur. Polisleri gören Nazım, ceviz ağacının tepesine çıkar ve orada saklanır. Sevgilisi ağacın altına gelir fakat Nazım asla ses edip, tepki vermez. Tam o anda Gülhane Parkı’nda ulu cevizin tepesinde bu meşhur şiirini yazmıştır.”
Bilinen bu hikaye güzel belki de romantik fakat yanlıştır. İşin aslı şöyle; Nazım Hikmet “Ceviz Ağacı” şiirini 1957 yılında Bulgaristan’da yazmıştır. ‘Nazım Hikmet Şiirleri: Bu Memleket Bizim’ isimli kitapta yer alan Ceviz Ağacı şiirinin altında nerede ve ne zaman yazıldığına dair bir not vardır; Balçık, 1 Temmuz 1957…
Nazım Hikmet Ran Donanma Davası nedeniyle tutuklu olduğu cezaevinden 1950 yılında çıkmıştır ve çıktıktan sonra Bulgaristan’a gitmiştir. Orada kaldığı sırada da bu meşhur şiirini Bulgaristan’ın Balçık şehrinde yazmıştır.
Hikayenin bahsedildiği tarihlerde zaten Gülhane Parkı’nda ceviz ağacının olmadığı ve Cem Karaca’nın doğum günü nedeniyle Cem Karaca anısına çok daha sonrasında İstanbul Büyük Şehir Belediyesi (İBB) tarafından dikilmiştir.
Nazım Hikmet’in Ceviz Ağacı Şiiri
Ceviz Ağacı
- Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
- ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda,
- budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
- Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
- Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda.
- Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
- Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,
- koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
- Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.
- Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul’a.
- Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
- Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul’u.
- Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.
- Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda.
- Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
- Nazım Hikmet Ran
GIPHY App Key not set. Please check settings