Ölürken Hayatımız Gözümüzün Önünden Film Şeridi Gibi Geçer Mi ?

Ölürken Hayatımız Gözümüzün Önünden Film Şeridi Gibi Geçer Mi ? | Neden Ölüm Anında Hayatımız Gözümüzün Önünden Film Şeridi Gibi Geçer ?

Hayatın Bir Film Şeridi Gibi Gözün Önünden Geçmesi Durumu

Öldüğümüzde hayat gerçekten gözümüzün önünden mi geçiyor?

Ölümden dönen insanlar neden(?) şöyle der: “Hayatım adeta bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti.”

Neden ölüm anında hayatımız bir film şeridi gibi gözümüzün önünden geçip gider? Bu olay gerçek mi, gerçekten oluyor mu? Öyleyse neden oluyor?

Evet, böyle bir durum gerçekten yaşanıyor ve bu durum “LRE (life review experience)” yani “hayatı gözden geçirme (inceleme) deneyimi” olarak biliniyor. Bu deneyim boyunca hayatınızda yaşamış olduğunuz bir takım deneyimleri tekrar izliyorsunuz. Ayrıca bu deneyim “hayatı hatırlama” olarak da bilinir.

Hayatı gözden geçirme deneyimi, çok uzun zamandır insanları etkileyen ve dikkatlerini çeken, zihinsel bir olgudur. LRE (yaşamı gözden geçirme deneyimi) olarak adlandırılan bu zihinsel olgu; yaşam boyu edinilmiş otobiyografik anıların canlı anlatımı olarak nitelendiriliyor.

Evet böyle bir durum gerçekten yaşanıyor dedik ama peki nasıl ve neden?

Hayatı gözden geçirme (inceleme) deneyimi, kronolojik sırayla da gerçekleşebilir fakat bu şart değildir. Farklı şekillerde de gerçekleşebilir. LRE kişinin tüm hayatını da içerebilir veya kişinin sadece birkaç önemli anısını da içerebilir. Genellikle daha erken yaşlardan başlayıp yaşlılığa doğru bir sıra izlendiği görülmüştür, ancak bunun tam tersi şeklinde gözlemlendiği durumlar da rapor edilmiştir.

Bu deneyimde görüntülenen farklı anılar; birkaç görüntüden oluşabilir ve hızlı bir akış şeklinde gösterilebilir veya kişinin bütün yaşamını tasvir eden birçok görüntünün aynı anda sunularak da gösterilebilir. Hatta bu görüntüler bazı durumlarda geleceğe kadar da uzanabilir.

Yapılan bir çalışmada doktorlar, yaşanan bu durumun nedenleri arasında şu şekilde bir görüş öne sürüyorlar:

“Anılarımız ölüm anında tekrarlanıyor çünkü; beyinde anıları depolayan kısım en son ölen kısımdır.”

Kabaca bir anlatım ile, başka bir çalışmada öne sürülen farklı bir görüşü basitçe ele alalım:

Bu durum aslında beynin gerçekleştirdiği bir savunma mekanizmasıdır. Bir problem ile karşılaştığımızda beynimiz geçmişte öğrenilmiş olan durumlardan ve tecrübelerden yani geçmiş anılardan bu sorunu çözmek için bir yol aramaya başlar. Ölüm anında da bu böyledir, fakat ölüm önceden edinilmiş bir deneyim olmadığı için beyin bu duruma bir çözüm yolu bulamaz. O yüzden sadece bulmaya çalışmakla yetinir ve bunun için son ana kadar bütün geçmişinizi taramaya devam eder. “Düşe kalka öğrenmek” dediğimiz durum aslında budur. Önceden başımıza gelen ve bize zarar veren bir davranışın tekrarlanmaması için kendimizi korumaya çalışırız. Mesela elinizi ateşe götürdüğünüz zaman elinizin yanacağını ve bunun canınızı acıtacağını bilirsiniz ve bunu engellemek adına elinizi korumaya çalışır ve anlık bir refleks ile ateşten uzaklaştırırsınız.